नटेक् भन्छ बुद्धि,यो मन अर्कै भन्छ
जहाँ टेक्छु पाइला त्यहीँ धाप बन्छ ।
जति रोकूं भन्छु कलेजीमा पीडा
यो बैमानी आँखा सधैँ बर्सि’रन्छ।
न त सिउन मिल्ने, न त टाल्नै मिल्ने
मसँग त खालि यो चर्केको मन छ ।
पराइको चोटले कहाँ मर्छ मान्छे ?
यहाँ घात गर्ने आफ्नै प्रियजन छ ।
जता हेर्छु देख्छु भावहीन छ मान्छे
सबै छन् पराया,कहाँ आफ्नोपन छ ?
Leave a Reply